เรื่อง นกกากับเหยือก

 นกกากับเหยือก

       มีอยู่ในหน้าร้อนของวันหนึ่ง ด้วยปีนี้เป็นปีที่มีอากาศที่ร้อนมาก และความร้อนแบบสุด ๆนั้นได้ผ่าน ติด ๆต่อเนื่องกันมาหลายวันเลยทีเดียว พระอาทิตย์ได้ส่องแสงแผดเผาไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ดังนั้นน้ำในห้วย หนอง คลอง บึง จึงแห้งผากจนไม่มีน้ำหลงเหลือติดอยู่เลยแม้สักน้อยนิด ฝูกกาซึ่งมีแม่กาและลูก ๆทั้งหมด 7 ตัวของมัน ได้พยายามบินหาน้ำดื่มด้วยความกระหายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง และด้วยความกระหายอย่างมาก พวกลูก ๆจึงร้องเร่งเร้าแม่กาเป็นการใหญ่ว่า ” แม่จ๋า…หิวน้ำจังเลย ทำยังไงดี ” แม่กาเมื่อเห็นลูก ๆ ร้อง กระหายน้ำอย่างนั้น…และมันก็นึกได้ถึงบางสิ่งที่เป็นแหล่งหาน้ำดื่มขึ้นมาได้ จึงได้ตอบกับลูก ๆไปว่า ” หิวน้ำมากหรือลูก ถ้าอย่างนั้น ก็บินตามแม่มาทางนี้ก็แล้วกัน “

       แม่กานั้นครั้งหนึ่งมันได้เคยเห็นพวกมนุษย์กำลังทำการตักน้ำกันที่บ่อน้ำบาดาลแห่งหนึ่งเข้า และมันก็นึกขึ้น ได้ถึงสถานที่ ๆ แห่งนั้น ” แม่จะพาไปที่บ่อน้ำบาดาลที่แม่เคยได้เห็น แล้วลูก ๆ ก็จะได้กินน้ำแก้กระหายกันได้ อย่างแน่นอนเชื่อแม่สิ ” พวกนกกาแม่ลูกฝูงนั้นพากันบินมาที่บ่อน้ำบาดาลที่อยู่ใกล้ ๆกับไร่แห่งหนึ่ง และเมื่อมันทั้งหมดบินมาถึงที่หมาย ก็พบว่าที่ใกล้ ๆกับตรงบ่อน้ำบาดาลนั้นได้มีเหยือกน้ำขนาดใหญ่ใบหนึ่ง ตั้งอยู่ ที่ก้นของเหยือกน้ำใบนั้นได้มีน้ำขังอยู่ แต่พวกมันไม่สามารถที่จะเอาปากยื่นลงไปกินน้ำในเหยือกนั้นได้

       ” แม่จ๋า…ปากยื่นลงไปไม่ถึงก้นเหยือกหรอก จะทำยังไงดีล่ะแม่…” ลูกการ้องบอกแม่ของมัน แม่กาก็ได้แต่สั่น หัวด้วยจนปัญญาเป็นที่สุด แต่แล้วในขณะนั้น ได้มีลูกกาตัวสุดท้องตัวที่เล็กที่สุดในฝูงซึ่งจะเป็นด้วยความที่มัน กระหายน้ำเป็นอย่างมากจึงเกิดนึกโมโหขึ้นมา มันได้บินไปคาบเอาหินก้อนหนึ่งมาได้ แล้วโยนลงไปในเหยือก น้ำนั้นอย่างแรงเสียงตัง ” จ๋อม… “ด้วยความโมโหที่อยากกินน้ำแล้วไม่ได้กิน อะไรทำนองนั้น แม่กาเมื่อเห็นดังนั้น จึงได้รีบบอกกับพวกลูก ๆ ว่า ” ใช่แล้วสิ….ลูกก็เอาก้อนหินใส่ลงไปในเหยือกอย่างที่เจ้าตัวเล็กมันทำ เท่านั้นเอง แล้วน้ำก็จะเอ่อสูงขึ้นมาจนถึงปากคอเหยือกเลยทีเดียว ไป๊บินไปเอา ก้อนหินมาใส่ลงไปให้มาก ๆ จนกว่าแม่จะบอกให้พอ… เร็ว ๆ ลูก ”

       พอจบคำแม่เท่านั้นพวกลูก ๆ กาก็ช่วยกันบินไปคาบเอาก้อนหิน มาและใส่ลงไปในเหยือกกันเรื่อยๆจนกระทั่ง น้ำในเหยือกนั้นได้ล้นขึ้นมาจนถึงปากเหยือก ” พอแล้วลูก คราวนี้ก็เชิญพวกเจ้าดื่มน้ำกันตามสบายได้แล้วลูก ” แม่กาพูดบอกกับพวกลูก ๆ ของมัน จึงเป็นด้วยเหตุนี้ นกกาและลูก ๆจึงได้มีน้ำดื่มอยู่เป็นเวลานานเลยทีเดียว

"ถ้ามีความพยายามเพียงพอ ก็จะสามารถทำในสิ่งที่เห็นครั้งแรกว่ายากเหลือเกิน นั้นได้สำเร็จ"


ที่มา : http://www.fungdham.com/fable/fable.html