นกที่อยากจะเป็นเจ้าแห่งสัตว์ปีก
วันหนึ่งเทพเจ้าทรงตรัสขึ้นว่า ” พวกสัตว์ปีกที่อยู่ในป่านี้ตัวไหนที่มีขนปีกที่สวยที่สุด เราจะเลือกและแต่งตั้งให้เป็นเจ้าแห่งสัตว์ปีก ” พวกสัตว์ปีกทั้งหลายพอได้ฟังเข้าเท่านั้น ก็ให้เป็นวุ่นวายกันไปหมดทั้งป่าเพราะทุกตัวนั้นก็คิดว่าตัวเองจะต้องสวยเป็นเลิศและจะต้อง ได้รับตำแหน่งเจ้าแห่งสัตว์ปีกมาครอบครองอย่างไม่มีปัญหา…นกแก้วผู้มีปีกสีสวยสดรีบ พูดขึ้นก่อนใครเลยทีเดียวว่า ” ฉันนี่สิ..สวยอันดับหนึ่ง สีก็สวย ”
นกหางนกยูงมองค้อนแล้วรำแพนหางที่สวยงามของตนออกมาเดินโชว์อวดไปรอบ ๆ ” จะเป็นไปได้ อย่างไร?ท่านนกแก้วดูหางของฉันนี่สิ…จะมีใครที่รำแพงหางแล้วสวยงามอย่างนี้ได้เท่าฉันหรือ ปล่าวล่ะ? “นกอินทรีย์รีบบินมาเกาะตรงหน้านกยูงที่กำลังรำแพนหางและคุยโอ้อวดตัวนั้นทันที ” แต่ว่าผู้ที่มีพลังเหนือสัตว์ปีกทุกตัวนั้น ก็คือเรา ” พญานกอินทรีย์ ” เรานี่สิที่จะได้รับเลือกให้เป็นเจ้าแห่ง สัตว์ปีก ” ที่รู้ ๆก็เป็นว่าให้เป็นวุ่นวายระส่ำระสายถกเถียงกันไปทั่วทั้งป่าเลยหละงานนี้…
ส่วนนกหงส์นั้นไม่สนใจผู้ใดรีบลงไปขัดศรีฉวีวรรณ์ ไซร้ขนทำความสะอาดปีกสีขาวของตนอยู่ ในสระเป็นการใหญ่ แล้วพูดดัง ๆขึ้นว่า ” ก่อนอื่นถ้าขนปีกสกปรก แล้วจะได้รับเลือกตั้งให้เป็นเจ้า แห่งสัตว์ปีกได้อย่างไรเล่า?ฮึ ” พวกนกต่าง ๆที่ได้ยินเข้าต่างก็เห็นพ้องต้องตามด้วยทันที ” ใช่สิ ก่อนอื่นต้องสะอาดเสียก่อนจริง ๆด้วย ” นกทุกตัวรีบกระโจนลงไปในสระน้ำแล้วแย่งกันทำการไซร้ขน ปีกเพื่อทำความสะอาดกันเป็นการใหญ่ นกกาที่มีขนปีกสีดำสนิททั้งตัวก็ทำการทำความสะอาดขนปีก ของตนไปกับเขาด้วยเหมือนกัน….
แต่ว่าไม่ว่าจะล้างหรือจะขัดศรีฉวีวรรณ์อย่างไร?ขนปีกของนกกาก็ยังคงเป็นสีดำสนิทอยู่นั่นเอง…หาได้ มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสักนิดไม่ มันล้างขนปีกไปและส่องดูขนปีกที่ล้างอยู่นั้นในน้ำแล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจอยู่ อย่างนั้นด้วยความเศร้าอย่างที่สุด ” เฮ้อ..ทำยังไง ๆเราก็ไม่มีวันที่จะได้รับเลือกให้เป็นเจ้าแห่งสัตว์ปีก กับเขาหรอก..เฮ้อ.. ” เมื่อพวกนกต่าง ๆและนกหงส์ล้างขนปีกของพวกตนเสร็จแล้วทุกตัวก็กระจัดกระจาย กันกลับขึ้นฝั่งไปจนหมด
จะหลงเหลือไว้ก็แต่พวกขนปีกที่โดนไซร้โดนล้างวางอยู่กระจัดกระจายอยู่บนฝั่งน้ำทั่วไปมากมาย อย่างเดียวเท่านั้น…นกกามองพวกขนปีกที่หลงล่วงอยู่นั้นแล้วมันก็เกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่ง ” โอ้โห…ขนปีกพวกนี้สวย ๆทั้งนั้น…เอามาแซมลงไปในปีกของเราดีกว่า บางทีเราอาจจะได้รับ เลือกให้เป็นที่หนึ่งเป็นเจ้าแห่งสัตว์ปีกก็ได้นะนี่ ” เมื่อคิดได้ดังนั้นเจ้านกกาก็รีบเก็บพวกขนปีก ที่ร่วงอยู่ทั้งหมดนั้นแล้วนำมาแซมเข้าไปในขนปีกของตนทันที
แล้ววันที่จะเลือกตั้งผู้ที่มีขนปีกที่สวยที่สุดเพื่อจะได้รับเลือกให้เป็นเจ้าแห่งสัตว์ปีกก็มาถึง…พวกนก สัตว์ปีกทั้งหลายรีบออกมายืนเรียงกันเพื่อให้เทพเจ้าเลือกและตัดสินแล้วเทพเจ้าก็ชี้มือไปที่เจ้านกกา ตัวนั้นทันที ” เจ้านี่แหละที่มีขนปีกที่สวยที่สุดเป็นอันดับหนึ่ง เราตัดสินใจเลือกให้เจ้าได้รับตำแหน่งเป็นเจ้า แห่งสัตว์ปีกตั้งแต่วันนี้ ” นกตัวอื่น ๆ ให้เป็นโมโหกันใหญ่ ” อะไรไม่เป็นธรรมเลย..ขนที่แซมอยู่บนปีก ข้างซ้ายนั่นมันเป็นขนปีกของฉันต่างหาก ” ” ใช่ ๆ แล้วก็ตรงหางนั่นมันก็เป็นขนปีกของฉันด้วยหละ ”
แล้วพวกนกที่ต่อต้านและเป็นเจ้าของขนปีกทุกตัวก็ช่วยกันเข้ามารุมเข้ามาดึงขนปีกของตนที่แซมอยู่บน ตัวของนกกาออกจนหมดด้วยความโมโห..ดังนั้นนกกาก็เลยต้องกลับเป็นมีขนสีดำสนิทเหมือนเดิม มันพ่นพึมพำทั้งน้ำตาว่า ” ในที่สุด..การขอยืมของ ๆคนอื่นเขามามันก็เป็นการไม่ดีเลยจริง ๆ..ฮื่อ ๆๆ ” นก อีกาโดนพวกนกต่าง ๆใช้ปากอันแหลมคมไล่จิกและกระพือปีกไล่ออกไปจากป่าด้วยร่างกายที่บอบช้ำ สะบักสะบอมบาดเจ็บอย่างแสนสาหัสต์เกือบตายเลยทีเดียว
"การโกหกเพื่อหวังลวงตาผู้อื่นเป็นสิ่งที่ไม่ดี เพราะไม่มีใครสักคนที่จะหนีพ้นความจริงไปได้"
ที่มา : http://www.fungdham.com/fable/fable.html
ที่มา : http://www.fungdham.com/fable/fable.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น